Gelukkig Nieuw Jaar aan al onze lezers en volgers. Het jaar van de Waarheid. 2014 staat immers in het teken van verkiezingen. 435 Afgevaardigden en 35 Senatoren zullen tot november moeten vechten voor hun leven. Wat is nu de onderliggende dynamiek van al deze races? Hoe kunnen we diepte geven aan de vele peilingen, zogezegd? Door risico te nemen en boude uitspraken te doen. In de hoop dat we in november, over tien maanden dus, niet al te diep door het stof hoeven om ons ongelijk toe te moeten geven. Daarom: drie voorspellingen voor 2014. De een nog driester dan de ander.
Voorspelling #1: De Democraten behouden hun meerderheid in de Senaat
Het is een strijd om twee kwaden: een houtje-touwtje verzekering die duizenden, zo niet honderdduizenden Amerikanen in ernstige problemen brengt of een shutdown die een bruut einde maakt aan een voorzichtig economisch herstel. Obamacare is meer dan een verzekering; het is een politiek lot dat dit jaar wordt bezegeld. De strijd om het budget voor 2014 is nog niet gestreden, de tegenstand voor Obamacra nog niet uitgedoofd. Gecombineerd met de onwaarschijnlijke bedragen die moeiteloos lijken te worden opgehoest door Democraten en Republikeinen om Amerikaanse kiezers te overtuigen, maakt dat de status quo waarschijnlijker dan een dramatische verandering.
Beide partijen hebben overtuigende argumenten. De bestedingen rijzen de pan uit (feit) en de uitvoering van de wet is net zo’n zooitje als noodzakelijk (feit), maar helemaal aan het eind van de rit zijn het de Republikeinen die hebben ingebonden. Er is geen Democratische meerderheid ontstaan die wilde afzien van Obamacare – de ezels sloten de rijen. Het zijn individuele Senatoren van de GOP die op het laatste moment hun principes inruilden voor het gezonde verstand of, al naar gelang uw politieke overtuiging: verraad. En dat zullen zij – en wij – weten ook.
De Democraten hebben hun progressieve punten binnengehaald (homohuwelijk, versoepeling marihuana-gebruik, een fatsoenlijke sociale zekerheid ten koste van meer schulden, Obamacare, einde van de zichtbare oorlog in Afghanistan en Irak).En de Republikeinen? Zij hadden hun kans, niet meer dan dat om Amerika duurzaam op de rails te zetten. Maar in het zicht van de finish haakten ze op het laatste moment af. Tenminste, dat is de lezing van de tea party die elke gelegenheid zal aangrijpen om te propageren tegen partijgenoten en de GOP zo welhaast onmogelijk maakt het electoraat te overtuigen de weg van de geleidelijkheid te bewandelen.
Voorspelling #2: De Republikeinen verliezen hun meerderheid in het Huis
Die extra-parlementaire splijtzwam waarvoor miljarden worden ingezet om Republikeinen in te ruilen voor ‘republikeinere’ Republikeinen, moet Democraten in hun race voor een zetel in het Huis in de kaart spelen. 435 afgevaardigden kunnen zo’n zetel verdienen. Daarvoor hoeven ze – een hardnekkige denkfout – de verkiezing helemaal niet te winnen; soms is niet-verliezen voldoende om ‘omhoog te vallen’.
Kijk naar de race van 2012 om de nominatie van de GOP: Romney won, zonder ooit dominant aan kop te hebben gestaan. Ja, Gingrich (vier keer getrouwd), Santorum (blut), Caine (overspelig), Bachman (tea party), Perry (uh … dat vierde departement … oeps!): zij kenden hun vijftien dagen van fame. Romney viel omhoog – hij domineerde nooit – in een ’te’ druk bezet veld met ’te’ veel kandidaten die voortdurend elkaars ideologische nieren op ongekend felle wijze en en public proefden.
In zo’n veld is vaak een breed en gematigd midden dat voldoende stemmen biedt voor de zo vurig gewenste overwinning. Want wie won er na dramatisch debatteren en een ongekend slechte economie die maar heel langzaam herstelde? Juist: degene die niet verloor: Barack Obama. Niet verliezen is het devies en daar zijn Democraten erg goed in. Precies de reden waarom de Senaat democratisch blijft en het Huis dat wordt. Onze voorspelling: de GOP verliest in 2014 niet van de Democraten, maar vooral van zichzelf.
Voorspelling #3: 2016 is Clinton vs. Christie
De druk is bijna niet meer te harden, maar belangrijker is het geld dat nu al binnenstroomt. Clinton heeft al diverse PACs, Christie werd al in 2012 gepeild om zich te kandideren en, later, vice-president onder Romney te worden. Vanaf dat moment scharen achter hem gematigde Republikeinen met hele diepe zakken. In 2012 wilde hij zijn gouverneurschap afmaken en doet dat volgens vriend en vijand ook erg goed.
Natuurlijk kleven aan beide kandidaten zo hun nadelen. Clinton is verbonden met Obama en diens populariteit is nou niet om over naar huis te schrijven. Clinton behoort ook tot een dynastie die bij veel (rechtsere) Amerikanen de haren doen rijzen. Van ergernis, dat is. En grijze haren, dat zijn. Als Clinton in 2016 wint, is ze 69 als haar presidentschap begint – net zo oud als Reagan. En een stuk ouder dan Chris Christie (51 jaar). Maar die lijdt dan weer aan morbide obestitas en astma.
Zo hebben beide kandidaten hun voor- en nadelen, maar hun aanwezigheid en de vraag of ze meedoen die maar boven de markt blijft zweven, is wel het meest opvallend. het enige waardoor Clinton vs. Christie niet doorgaat is als blijkt dat ze op elkaar hebben zitten wachten en een andere kandidaat er met de winst mee vandoor gaat. Want tussen nu en het moment dat het nieuws wordt gebroken, kan er veel, heel veel gebeuren. dat bleek in 2008 en in 2012. Dus waarom niet in 2014?
