Chris Christie ontpopt zich als de mannelijke Sarah Palin – doet-ie het wel of doet-ie het niet? Jan Vogel schreef eerder al over Christies mogelijke entree. Volgens analisten kan Christie goed ruziemaken met vakbonden, maar heeft hij inhoudelijks verder niks te melden. <<
Welke analisten beweren dat Christie goed ruzie kan maken met vakbonden, en inhoudelijks niets te melden heeft? Dat de Huffington Post dat schrijft zal niemand verwonderen, maar dat blog heeft een politieke agenda. Christie heeft in een zeer liberale staat, die bekend staat als de een van de meest corrupte van het land, de meerderheid van de bevolking achter zich, en is bezig een dreigend faillisement van die staat te voorkomen. Als federale aanklager heeft hij talloze politici in de gevangenis doen belanden. New Jersey wordt eindelijk eens redelijk bestuurd, en eindelijk wordt de macht van de onderwijsbonden en die van de staatswerkers aangepakt. New Jersey is geen right-to-work state, dus de bonden hebben enorm veel geld en vele Democratische politici zijn voor hun campagne afhankelijk van het geld van die bonden. New Jersey is blij met Chris Christie, want $10 000 property taxes per jaar is voor een gemiddelde huizenbezitter nogal veel. Voor inhoudelijke meldingen gaan de inwoners van New Jersey overigens gewoon naar de kerk.
Hoi Peter, Kan je mij dat een keer uitleggen. Een Right-to-Work state is een staat waar je niet verplicht bent lid te zijn van een vakbond, terwijl de vakbond wel een CAO afspreekt waar jij ook onder valt… zoiets als nederland.
Terwijl een Unionized state een staat is waar elke werknemer verplicht is lid te zijn van een vakbond en geld daaraan te betalen…
Als gevolg van de Taft-Hartley wet uit 1947 zijn de anti-trust-wetten niet van toepassing op vakbonden.
Er zijn 28 staten in het land waar bonden een stemming kunnen organiseren onder het personeel, meestal onder een deel van het personeel. Indien die bond meer dan 50% van de stemmen krijgt, is die bond voortaan de vertegenwoordiger van het personeel, bijvoorbeeld van alle automonteurs. Men draagt dan verplicht een groot bedrag aan contributie af (het deel dat de bond aan politieke donaties besteed kan men meestal elk jaar terugvragen), en de bond sluit contracten met de werkgever af.
Er zijn 22 right-to-work states in het land. Daar kan men werken in bedrijven en organisaties zonder verplichte contributie en zonder verplichte vertegenwoordiging.
De meeste vakbonden en de meeste vakbondsleden vindt men tegenwoordig bij de overheid en bij door de overheid ingestelde organisaties, zoals port authorities. Vroeger vond men vaak vakbonden in de grotere traditionele productiebedrijven, maar dat soort blue-collar jobs is vrijwel geheel naar het goedkopere buitenland geexporteerd. De weinige vakbondsbanen die er nog zijn in de productiesector kennen zeer hoge salarissen en exhorbitante secundaire voorwaarden. The United Auto Workers (UAW) is een bekend voorbeeld van zo’n bond. Alle buitenlandse autobedrijven die in de U.S. auto’s produceren zitten in de zuidelijke staten, zodat ze goedkoper kunnen werken en niet door vakbondsmonopolies worden gehinderd.
Bij de overheid, niet zozeer bij de federale overheid maar in de staten, bedrijven vakbonden in de 28 staten met vakbondsdwang een uitgesproken chantagepolitiek. Staten kunnen geen werk naar het buitenland exporteren, en hebben zich dus te voegen naar de eisen van de bonden, die bovendien de campagne van een groot deel van de Democratische wetgevers financieren. De onderwijsbonden zijn hier berucht om. Leraren hebben enorme pensioenen, kunnen vrijwel niet worden ontslagen, en mogen niet individueel worden beoordeeld op functioneren. Voor vrijwel alles is vooraf toestemming van de bond nodig. Het ‘No Child Left Behind’-plan van President Bush, dat tot doel had het onderwijs te verbeteren, is bijvoorbeeld op vele plaatsen mislukt door sabotage van de bonden. Die voelden er niets voor leraren te betalen voor geleverde prestaties.
In Wisconsin hebben Scott Walker en de Republikeinse meerderheid een einde gemaakt aan de vakbondsmonopolies bij de staat. In New Jersey is Christie via veto’s, druk en veel publiciteit bezig de macht van de bonden terug te dringen. In een staat die altijd Democratisch stemt, is dat een enorme prestatie. Hij kreeg echter een groot deel van de bevolking achter zich, omdat de belastingen zo hoog werden. Men voelt weinig voor het financieren van de pensioenen van staatswerkers via de property taxes, terwijl men zelf meestal geen pensioen maar een zgn. 401-k heeft.
In Nederland kent men een systeem dat nog onder Mussolini werd ontwikkeld, waarbij arbeidsovereenkomsten bij wet worden opgelegd en voor complete sectoren gelden, onverschillig of men lid is van een bond of werkgeversorganisatie. Het is de individuele werknemer dan bijvoorbeeld verboden over zijn eigen arbeidsvoorwaarden te onderhandelen, bijvoorbeeld omdat hij niets voelt voor pensioendwang. Die corporatieve sectorovereenkomsten kent men in de U.S. niet. De bonden opereren meestal op bedrijfsniveau of op het niveau van een staat.
Tot in de jaren ’70 van de vorige eeuw was er in een staat als California een vakbondsverbod voor staatswerkers. Toen dat verbod werd opgeheven, hebben de bonden alles in het werk gesteld om de belastingbetaler zo veel mogelijk uit te zuigen. Nu heeft men daar te maken met een enorme werkloosheid, een bevolking die naar andere (zuidelijke) staten trekt, en een staatsoverheid die enorm veel kost, bijna failliet is, maar niet wordt gesaneerd.
Bedankt voor de toelichting…. Erg verhelderend. Zag net een video van Herman Cain bij de View. Dat deed hij enorm charmant en goed…. dat n-headakkevietje zal wel overwaaien.
Cain zei alleen dat het handhaven van die naam op de rots weinig fijngevoelig was. Dat is het ook niet. Hij associeerde het niet zozeer met de familie Perry. Die verhalen over de rots lijken een storm in een glas water. Alle beweringen in de Washington Post kwamen van anonieme bronnen en niemand lijkt te weten hoeveel tijd er verstreek voordat de rots met zwarte verf werd bedekt. Het is ook al 30 jaar geleden. De ophef geeft wel aan dat we een enorm negatieve campagne krijgen. Obama & Biden hebben maar weinig waarmee ze kiezers kunnen trekken, en dus zullen ze het vooral zoeken in de aanval. De MSM zullen hen daarin steunen, en dat verhaal in de WP was daarvan een voorbeeld.