ABC News/The Washington Post kwamen gisteren met de uitkomsten van een peiling over de tevredenheid over de financiële instellingen van Wall Street, de overheid en de nationale media. De uitkomsten waren voor geen van deze instituties gunstig. De nationale media kwam er met een ontevredenheidspercentage van ruim vijftig procent nog het best vanaf. Het mag ook geen verrassing heten dat de ontevredenheid over Wall Street het grootst is. Zeventig procent van de respondenten spraken hun onvrede uit over deze financiële instellingen. Maar ook de overheid moest het ontgelden. Bijna zeventig procent van de ondervraagden was ontevreden over het handelen van hun overheid.
Third Party
Niet alleen zijn de Amerikanen ontevreden over de overheid, ze zijn ook niet altijd blij te moeten kiezen tussen twee partijen. De steun voor een derde politieke partij is al jaren groot. In mei kwam Gallup met een peiling waaruit bleek dat meer dan de helft van de Amerikanen vond dat er een extra politieke partij mee zou moeten doen aan de verkiezingen. Dat een third party candidate grote invloed kan hebben op de uitkomst van de verkiezingen hebben we in 2000 gezien. Aanhangers van Al Gore claimen nog altijd dat de deelname van Ralph Nader aan de verkiezingen in Florida Gore het presidentschap hebben gekost, al is dat een mening die moeilijk te bewijzen is.
Een groep Amerikanen is op het moment hard aan het werk om volgend jaar buiten de gevestigde partijen om aan de verkiezingen mee te doen. Americans Elect is een initiatief dat volgend jaar in alle vijftig staten op het stembiljet hoopt te staan. Kandidaten kunnen zich via het internet aanmelden. Tijdens een grote conventie zullen alle staten tegelijkertijd stemmen op de kandidaat van hun keuze. Americans Elect houdt de voorverkiezingen allemaal tegelijkertijd om te voorkomen dat een stem in early voting states – die voor een belangrijk deel het momentum in een campagne bepalen – meer waard is dan een stem in Californië (waar pas laat in de campagne gestemd wordt).
Americans Elect staat volgens Elliot Ackerman, Americans Elect’s chief operating officer, open voor Amerikanen van alle gezindten.
A lot of the folks that engage with us are socially liberal and fiscally conservative, and those people don’t really have a voice in our political system right now. What we’re doing is really creating an incentive structure so that those individuals will be competed for.
Om te zorgen dat het initiatief niet gekaapt wordt door bewegingen als de Tea Party zijn er regels opgesteld. De presidentskandidaat kan een Democraat, Republikein of een Independent zijn en mag zijn eigen running mate kiezen. De enige voorwaarde die aan de running mate gesteld wordt is dat hij van een andere politieke kleur is.
Elliot Ackerman noemt zijn initiatief niet een Third Party, maar een ..
.. second way.
Ook de initiatiefnemers weten dat zij de verkiezingen volgend jaar niet gaan winnen. Als zij er met dit initiatief voor zorgen dat de gevestigde partijen niet alleen aandacht geven aan hun flanken, maar ook de gematigde kiezers bedienen, hebben zij echter al gewonnen. <<
De heer Vogel schreef:
“Niet alleen zijn de Amerikanen ontevreden over de overheid, ze zijn ook niet altijd blij te moeten kiezen tussen twee partijen.”
Wat is dat toch met Nederlandse journalisten? Zo’n keuze maken wij nooit. De keuze is altijd voor een of meerdere kandidaten, niet voor partijen met lijstrekkers, e.d. Als twee zetels van onze gemeenteraad of het bestuur van de county beschikbaar komen, brengen wij een stem uit voor twee kandidaten. Je kunt dan een stem op een Democraat en een Libertarier uitbrengen, indien je dat wil. In ons dorp hebben de Democraten wel eens ruzie, zodat we soms zelfs te maken hebben met twee lijsten van Democraten op het stemformulier.
De kleinere politieke partijen in de U.S. kun je voor een deel nog enigszins vergelijken met Nederlandse politieke partijen — je kunt lid worden, er zijn beginselprogramma’s, de leden kiezen een bestuur, e.d. — maar de Democratische en Republikeinse Partij zijn beslist geen politieke partijen in de Nederlandse betekenis van het woord. Je kunt er geen lid van worden, er is geen partijprogramma, geen politbureau dat kandidaten keurt of de partijlijn oplegt, er zijn geen fracties, en de gewone kiezer heeft over de samenstelling van het (zeer kleine) partij-apparaat niets te vertellen. Alles draait om de kandidaten en die vertegenwoordigen uitsluitend de achterban, en niet de partij. Zo ben ik geregistreerd Republikeins kiezer, maar ik heb maar weinig achting voor die organisatie en ik zal ze nooit geld geven. Zo denken velen, en dat is een van de redenen dat Cain nu zo hoog scoort. Ons geld gaat naar Cain, want wij hebben vertrouwen in hem. De RNC krijgt geen cent.
Overigens, in 2004 stonden er wel een dozijn kandidaten op m’n stemformulier voor de presidentsverkiezingen. De Groenen en de Libertarische Partij staan er altijd op, maar er zijn ook wel marxistische en maoistische partijtjes, of personen die bijvoorbeeld het gebruik van cannabis willen legaliseren, die er regelmatig in slagen voldoende handtekeningen te verzamelen voor een plaats op de lijst. Het laatste vak op het formulier is blanco. Je kunt dus op jezelf stemmen bij de presidentsverkiezingen. Dat laatste heb ik altijd een aantrekkelijke optie gevonden. Je kunt je kleinkinderen dan later vertellen dat bij de presidentsverkiezingen waarbij de legendarische Obama aan de macht kwamt opa ook meedeed!
Een derde kandidaat die het goed doet kan inderdaad de uitslag van de verkiezingen aanzienlijk beinvloeden. Door het meedoen van Ross Perot kon Clinton in 1992 met 43% van de stemmen President worden. Zonder Perot zou Bush Sr. waarschijnlijk President zijn gebleven. In 1996 kreeg Clinton weliswaar een hoger percentage van de stemmen, maar nog steeds niet meer dan de helft. Perot kreeg in 1992 bijna 19% van de stemmen.