Warren Buffett’s gooide de steen in de vijver: rijke Amerikanen, zoals hij, konden best meer belasting betalen. En uit onderzoek blijkt dat 68 procent van de miljonairs het met hem eens is. Vervelend voor de GOP. De enige manier om banen te creëren is immers de belastingen voor deze groep niet te verhogen. Daar is ruim tweederde van de groep zelf het dus niet eens.
De inkomstenbelasting voor miljonairs kan wel worden verhoogd, maar het lost het probleem niet op. Sterker nog, de schuld van de federale overheid is zo groot dat zo’n belastingverhoging vrijwel geen positieve gevolgen zal hebben. Het schuldenprobleem van de overheid is een uitgavenprobleem, geen inkomstenprobleem. Tussen 1996 en 2007 was het aandeel van de overheidsuitgaven ongeveer 19% van het GNP. In 2008 was het 21%, en na drie jaar Obama-bewind is het gestegen to 25%. Daar zit het probleem.
Er is hier ook een psychologisch verschijnsel aan de orde: mensen willen zelf geen offers brengen of willen de financiele voordelen die ze vanwege de overheid genieten niet opgeven, en gaan dus maar naar de rijken wijzen. Er zijn echter niet zo veel rijken, en die betalen al relatief veel. In 2007 betaalde de armste 50% 2.9% van de federale belastinginkomsten, terwijl de rijkste 50% 97.1% betaalde. De rijkste 10% betaalde bovendien 70% van de totale belastinginkomsten. Een dergelijke progressie in de federale inkomstenbelasting kent men zelfs in West-Europa niet.
In 1965 betaalde 18% van de belastingbetalers helemaal geen federale inkomstenbelasting. Nu is dat 48%. Nog even, en de niet-betalers kunnen via verkiezingen hun wil opleggen aan de betalers. Vooral dat laatste moet niet worden onderschat. Sinds McGovern is de Democratische partij verworden van een volkspartij voor doorsnee-Amerikanen tot een doorgeefluik van allerlei pressiegroepen. De harde kern van de Democratische achterban bestaat thans voor een groot deel uit degenen die belang hebben bij overheidssubsidies, of mensen die voor hun bestaan afhankelijk zijn van de belastingbetaler of van vakbonden. Senioren, die soms 50 jaar in de vorm van sociale premies aan het systeem hebben bijgedragen, worden daar nu het slachtoffer van en worden geconfronteerd met een AOW die niet meer voor kostenverhoging wordt gecorrigeerd, en slechter wordende medische voorzieningen, omdat enorme bedragen worden overgeheveld van Medicare naar Obamacare. Dat kan de Democratische partij allemaal weinig schelen, want de meerderheid van de ouderen stemt immers op Republikeinen.
Het inkomen van vele miljoniars wordt bovendien voor een groot deel met de ‘capital gains tax’ belast, en niet met de inkomstenbelasting. Zo kan het gebeuren dat de secretaresse van een miljonair een veel hoger percentage van haar inkomen aan de federale overheid afdraagt dan die miljonair zelf. Dat zou niet het geval zijn wanneer die miljonair zichzelf een salaris zou toekennen. De capital gains tax is een stuk lager dan de federale inkomstenbelasting, en daar is een gegronde reden voor. Die vermogenswinsten moeten namelijk weer worden geinvesteerd in de economie. De belasting die bedrijven aan de federale overheid betalen behoren met 35% ook al tot de hoogste ter wereld. Er valt daar weinig te halen. De overheidsuitgaven moeten gewoon omlaag.
Men moet stoppen met suggereren dat een belastingverhoging voor miljonairs zelfs maar een bijdrage aan het probleem kan leveren. Als die een belastingverhoging voorgeschoteld krijgen, zien ze bovendien wel kans het grootste deel van hun inkomen ergens in het Caribisch gebied te verdienen. Men ziet die Amerikaanse miljonairs daar graag komen.