Is the president’s base upset? You bet, but they aren’t upset at Obama. They are in fact sympathetic to what Obama is trying to do and what he is going through.

Cornell Belcher is opiniepeiler voor de Democratische Partij. Hij maakt zich geen zorgen over de herverkiezing van ‘zijn’ president. En volgens de Washington Post is daar ook helemaal geen reden toe. Chris Cillizza debunked in die krant vanochtend de mythe dat Obama’s electorale ‘basis’ (zwarten, liberalen, middenklasse) de president en masse de rug toe keert. Hoe graag de Republikeinen deze beweging ook willen zien, er is niets van terug te zien in de de polls, aldus Cillizza.

Terwijl blanke Amerikanen uiterst kritisch zijn over de president, blijft de steun voor hem onder zwarten hoog: 84 procent vindt dat hij zijn baan uitstekend aanpakt (tegen 43 procent blanke Amerikanen). 95 Procent van de zwarte Amerikanen stemden in 2008 op de senator voor Illinois. Die groep maakt dertien procent van het Amerikaanse electoraat uit en een nog groter deel van de Democratische Partij. Dat bij elkaar geeft de president een solide electorale basis van 43, 44 procent van de stemmen. De idee dat die electorale basis uit onvrede in november 2012 thuis blijft of op de Republikeinse kandidaat gaat stemmen, is ook volgens GOP-opinie-peilster Glen Bolger uitgesloten:

Anyone who thinks African Americans are not going to turn out and vote in numbers similar to 2008 are fooling themselves. There is no way they are going to say, ‘Well, we didn’t get everything we wanted from making history, so let’s sit on our hands.’ ”

Obama’s campagneteam kan zich richten op de kritische, onafhankelijke staten waarmee hij zijn herverkiezing kan veiligstellen: Colorado, Florida en Wisconsin.

Dat betekent overigens niet dat zijn electorale basis zich geen zorgen maken. Want dat doen ze wel. Over banen en de economie doen ze dat het meest. Maar lang niet alles op het rijtje kopzorgen is alleen aan Obama toe te schrijven. Wat te denken van het federale tekort? Daarover houden beide partijen elkaar in één commissie in een wurgende houdgreep. Probleem is dat je die strijd Obama noch een Republikeinse kandidaat kan aanrekenen. De institutionele verhoudingen zetten de president nu eenmaal op afstand als ‘zijn partij’ in Senaat of Congres besluiten elkaar te bestrijden in plaats van gezamenlijk een oplossing te vinden.

Vermoedelijk verwoorden de speech-schrijvers van Barack Obama dat straks sexyer en overtuigender. Anders hebben ze nog wel even de tijd om dat vraagstuk in de retorische koelkast te zetten. Tot dan vechten vooral de Republikeinen elkaar de tent uit. de partij zal moeten kiezen tussen Tea Party en gematigd conservatisme – tussen consmopolitan of cowboy. Net als drie maanden geleden.

Twitter

Facebook

Tumblr

Google

Linkedin

Diggit

Email