_
Volgens de Nationale Republikeins Senatoren zijn er grote economische problemen en heeft de president het lef om dat aan de Amerikanen te wijten. Schande! Want die problemen heeft Amerika aan de presidenten te danken – Obama nu en Carter tussen 1977 en 1981.
In de nieuwste politieke ad van de Nationale Senaatscommissie van de Republikeinse Partij is een vergelijking tussen beide presidenten en hun ‘resultaten’ te zien. De uitkomst laat zich raden – die is niet best. Een interessante overeenkomst die de film niet meldt is het feit dat beiden de Nobelprijs voor de Vrede hebben ontvangen. Carter in 2002 voor zijn inzet om van Haïti tot Noord Korea vrede te stichten, Obama in 2009 voor zijn internationale diplomatie. En juist op internationale vrede en veiligheid scoort Obama onder alle Amerikanen goed. <<
Zijn Haiti en Noord-Korea door toedoen van President Carter dan vredelievende landen geworden? Ik twijfel niet aan de goed bedoelingen van Carter, maar goede bedoelingen zijn goedkoop–die hebben we allemaal en kosten ons geen helemaal geen extra moeite of opofferingen.
Obama werd voor de Nobelprijs gekandideerd na zijn verkiezing, maar voor zijn installatie als president. Toen had hij nog maar weinig internationale diplomatieke activiteiten ontplooid. Wel had hij een groot aantal vage toespraken op zijn naam, waarin hij ondermeer change en transparantie aankondigde. Daar is helaas niets van terecht komen. Het enige dat President Obama goed heeft gedaan is de bestrijding van terrorisme. Dat deed hij echter vooral door middel van geweld, en niet via diplomatie.
De overeenkomst tussen Carter en Obama is hun onvermogen de economische problemen aan te pakken en het gevoel van malaise weg te nemen. Oudere Amerikanen herinneren zich van Carters buitenlands beleid vooral de gijzeling in Teheran. Verder was er een hoge werkloosheid, enorme inflatie en schaarste aan brandstof. Aan werkloosheid, inflatie en andere problemen kwamen pas een einde toen onder Reagan de zaken adequaat werden aangepakt. Wel hebben we aan Carter de departementen van Onderwijs en Energie te danken. Van het Departement van Onderwijs is tot nu toe nog niets goeds gekomen, en Carter liet zijn nieuwe energiedepartement vooral enorme bedragen verspillen aan het najagen van zijn fata morgana: de productie van synthetische benzine. Een van de fouten van Reagan is dat hij niet meteen een einde aan beide departementen maakte.
Die Nobelprijs voor de Vrede is een merkwaardige politieke prijs, zeker nadat die aan de terroristenleider Yasser Arafat werd toegekend. Echter, ook Hitler en Stalin behoorden indertijd tot de genomineerden, nadat beide socialistische leiders in 1939 een socialistisch vriendschapsverdrag sloten. President Cain zou de prijs zeker weigeren. Helaas zullen we nooit een President Cain hebben.