Van alle Nederlandse premiers is er geen één zo Amerikaans, zo op Angelsaksische leest geschoeid als Mark Rutte. Hij strooit tijdens debatten en persconferenties met Engelstalige woorden, frases en citaten. Vergeleken met zijn voorgangers Balkenende en Kok klinkt zijn Engels zelfs aardig. Althans, als het blijft bij één woord of een citaat. Wie hem langer hoort spreken, wordt toch een beetje teleurgesteld. Zijn tongval is hoekig en overduidelijk Nederlands.
Maar los van zijn uitspraak is Rutte zeer Amerikaans. Al snel na zijn aantreden verwierf hij het predicaat ‘de grote communicator’. Laat dat nou net ook de bijnaam van Ronald Reagan zijn. Wat delen deze mannen? De gave van optimisme, altijd de blik op de toekomst. De stip aan de horizon, zou Rutte zelf zeggen.
Ook boort Rutte steevast het chauvinistisch sentiment aan. Op al zijn wekelijkse vrijdagse persconferenties gooit hij een variant op deze zin eruit: ‘Nederland is een mooi land, met innovatieve mensen, we komen sterker uit de crisis’. Vooral het: ‘Nederland is een mooi land’, keert keer op keer terug. Het bezingen van het eigen land is zeer Amerikaans. Moet gezegd, Rutte brengt het wel terug naar nuchtere Nederlandse proporties. Want dit zei Mitt Romney onlangs: “I want to restore the principles that made America the hope of the earth. I love our freedoms. I love our constitution, I love our land. I love our people. I love the fact that this land is a land of opportunity. Let us restore the greatness of America and keep this land the hope of the earth.” Juist.
Rutte is ook zeer bedreven in ‘closing the gap’, de afstand tussen je publiek en jezelf zo klein mogelijk te maken. Kijk op internet zijn wekelijkse persconferenties maar eens terug. Hij begint zelden zomaar zijn inhoudelijke verhaal af te draaien. Nee, normaal gesproken zwaait hij even naar iemand, steekt een duim op, een knipoog, een grapje, ect…. Even het ijs breken naar Amerikaansmodel. Het zelfde verhaal als hij aantreedt in de Tweede Kamer, dan ‘closed’ hij letterlijk ‘the gap’ door steevast vanuit Vak K(abinet) op de blauwe stoeltjes af te lopen en uitgebreid handen te gaan staan schudden met vriend en politieke vijand.
En dan is daar nog de term Hardwerkende Nederlander. Geïntroduceerd door Rutte tijdens de Algemene beschouwingen van 2007. Dat klinkt als een uitgemaakte zaak, want ongetwijfeld slim gejat van Hardworking Americans of van Hardworking Families. Enig research leerde mij dat het waarschijnlijk Bill Clinton was die de term Hardworking Americans halverwege de jaren negentig groot gemaakt heeft in de VS. Tegelijkertijd verscheen in de Britse Tabloids de term Hardworking Families. Een logische inspiratiebron voor Rutte. Toch is de waarheid anders. Het is een speech van Sarkozy geweest die Rutte tijdens een vakantie op het idee van de HWN’er bracht. Het leek hem een briljante uitdrukking. Na consultatie met zijn toenmalige politieksecretaris en hoofdvoorlichting werd besloten ons er mee dood te gooien. Uiteraard is niet uit te sluiten dat Sarkozy zelf inspiratie opdeed in de VS of in GB.
Mark Rutte is dus een Amerikaan in een degelijk Nederlands jasje. Zou hij president van de VS kunnen worden? Uh, een ongetrouwde niet actief belijdend-christen. Tevens voorstander van abortus, euthanasie en het homohuwelijk. Dat kan echt niet, althans niet deze eeuw. En dan vinden ze hem waarschijnlijk ook nog een socialist. Maar voor mij is hij een Amerikaan! (Al vermoed ik, dat hij liever een Brit genoemd wordt) <<
