“Once the government has control over your live. Then they got you.” Een doordeweekse uitspraak van Rick Santorum. De manier waarop hij deze twee zinnetjes uitsprak is echt bizar. Eerlijk gezegd klinkt Santorum meer als een iemand met een flinke psychose dan als een presidentskandidaat. Rijp voor de kliniek.
Wie Mitt, Rick, Newt en Ron op de voet volgt weet wie de vijand nummer 1 is van het Amerikaanse volk. Inderdaad. De overheid. Het is u als socialist van het oude wegkwijnende continent wellicht ontgaan, maar de vrijheid van de Amerikaanse burger in ernstig in het geding. Gelukkig zijn er conservatieve Republikeinen die het gevaar zien en werken aan bevrijding.
Een scherp debat over de gewenste omvang van de overheid en hoe ver de overheid mag ingrijpen in het van leven van haar burgers, juich ik toe. Maar wat de Republikeinen doen is, is, … (heerlijk, eindelijk kan ik het woord eens gebruiken) het demoniseren van de overheid. De staat en haar vertegenwoordigers vormen de bron van al het kwaad. Paradoxaal genoeg streven de predikers van deze leer naar het hoogste ambt binnen de overheid. Dat van president. Desgevraagd zullen de heren zeggen dat de ze ‘de overheid van binnenuit willen veranderen’, ‘het land willen teruggeven aan de Amerikanen’, etc.. Prima. Maar als ik soms Santorum en Paul beluister dan verwacht ik eerder dat zij het verzet gaan leiden i.p.v. zich aan te sluiten bij de overheid. Het wringt. De baas van iets willen worden wat je ten diepste lijkt te verafschuwen.
Ook zou ik willen zeggen: De overheid, dat ben jezelf. Een overheid is niets iets wat je overkomt. Ambtenaren en gekozen politici zijn geen buitenaardse wezens, maar mensen die deel uitmaken van je eigen gemeenschap. En de regels die deze bestuurlijke klasse produceert komen ook niet zomaar uit de lucht vallen. Overigens allemaal geen reden om als burger het bestuur kritiekloos hun gang te laten gaan. Maar doe ook niet alsof de overheid een soort Taliban is.
De hele discussie over de rol van de overheid spits zich dezer dagen toe op Obama-care. Mag het een staat burgers verplichten een ziektekostenverzekering af te sluiten? Nee, zeggen de tegenstanders. Dat tast de (keuze)vrijheid aan. Punt is wel dat van de miljoenen Amerikanen die voorheen niet verzekerd waren, het merendeel dat niet was vanuit principe. Het was een geldkwestie. Een verzekering kost veel geld en heb ik dat er niet voor over. Dat is calculerend gedrag en heeft niets met vrijheid te maken. Maar alles met een smalle beurs.
Als het principe van vrijheid echt leidend is en de tegenstanders van Obama-care consequent zijn dan zou men the war on drugs ook moeten afwijzen. Mag ik alstublieft zelf weten of ik drugs gebruik? Zeker drugsgebruik is ongezond, maar onverzekerd rondlopen ook.
Uiteraard besef ik dat de gemiddelde Amerikanen vanuit de historie een andere relatie heeft met de overheid dan wij Nederlanders. Maar de retoriek van de Republikeinse kandidaten tast in mijn ogen het vertrouwen in de overheid onnodig aan. Premier Rutte zegt de overheid is geen geluksmachine. Prima. Maar dat maakt de overheid nog geen ongeluksmachine. Zo dat moest ik even kwijt. En ja, natuurlijk ben ik voor de Republikeinen een Europese communist en ook nog eens lid van de verfoeide progressie media. Het zij zo. <<
