Zandkorrels zijn het, maar ze zitten er wel; in de campagnemachines van Hillary en Chris. Ze krijgen kritiek van binnenuit.
Het lijkt een uitgemaakte zaak: 2016 is een strijd tussen Hillary Clinton versus Chris Christie. Als we veel Amerikaanse media mogen geloven, tenminste. We moeten alleen nog een rituele stoelendans van drie jaar zien te overbruggen voordat we ons kunnen opmaken voor een epische campagne om het presidentschap. Tenminste: zo zag het er tot anderhalve week geleden uit. Nu beide ‘kandidaten’ zo duidelijk op het schild zijn gehesen (Clinton na een belangrijke endorsement en Christie na Election Day), lijken er toch wat zandkorrels in beider politieke machines te komen. Bij Hillary heet zij Elizabeth Warren; Christie heeft er twee: Rick Perry en Sarah Palin.
Echt conservatief?
Rick Perry is geen fan van Chris Christie. De normaliter weinig diplomatieke (voormalige gouverneur) Texaan (hij deed een gooi naar het presidentschap in 2012) verwoordde die kritiek op zeer ingehouden, haast Britse wijze. Tijdens een bezoek aan Des Moins (in swing state Iowa, de plek waar dit blog ook haar tentenkamp gaat opslaan) feliciteerde hij Christie met zijn overwinning in New Jersey, om met de andere hand hem hard in het gezicht te slaan: “Is a conservative in New Jersey a conservative in the rest of the country? We’ll have that discussion at the appropriate time.” Met andere woorden – je kunt alleen maar nauw samenwerken met de Democraten (Christies algemeen geaccepteerde recept voor succes), maar wat blijft er dan precies over van je conservatieve principes?
Christie is gevaarlijk
Perry maakt zijn voorkeur of, beter: antipathie, duidelijk. En hij kreeg ‘steun’ van Sarah Palin (ooit gouverneur van Alaska en vice-presidentskandidaat van McCain). Koos Perry voor een diplomatieke deconstructie van Christie, Sarah Palin vluchtte naar voren. Zij pakte Christie aan op zijn voorstel om enige vorm van gun control te introduceren en verweet de gouverneur – letterlijk – na orkaan Sandy Obama te hebben omhelst. Dat was in 2012. “I think it was unnecessary to literally be embracing Barack Obama at the time … when it came to that campaign season.” Palin verkiest Ted Cruz boven de rondbuikige GOP’er in New Jersey. Sterker: zij vreest voor de gevolgen van Christies kandidatuur voor de Amerikaanse vrijheid.
Erosie
Het moge duidelijk zijn dat Hillary Clinton weliswaar steun krijgt van binnen en buiten de partij, maar toch rekening zal moeten houden met een nieuwe ‘Obama’ aan haar linkerkant – Elizabeth Warren. Daarover is nog weinig ‘gekrakeel’ uitgebroken. Activistischer en scherper is de kritiek binnen de GOP op elke kandidaat die zich (in stilte) voorbereid op een gooi naar de kandidatuur. Goed nieuws voor Christie is wel dat uit de verkiezingen van twee weken geleden blijkt dat de Tea Party aan steun verliest. Harry Enten, de Nate Silver van The Guardian, concludeerde na bestudering van de cijfers dat de kandidaten die zich het meest achter de Tea Party schaarden, ook het meest verloren. En ook onder Republikeinen tempert het enthousiasme voor een anti-Obama, anti-establishment-agenda. Logisch: Obama vertrekt immers en dat establishment wordt herkozen. Daarmee erodeert het fundament onder de beweging weg. En dat is in onderzoek naar aanhang van de fractie goed terug te zien. Aldus Enten
