Joost Vullings is werkzaam op de Haagse redactie van de NOS. Als verslaggever is hij te horen in het Radio 1 Journaal en in Met Het Oog op Morgen. Hij is liefhebber van de Amerikaanse politiek, maar bovenal een watcher van de Nederlandse politiek. Joost zal tijdens de race naar het Witte Huis voor ElectiondeskUSA geregeld de Amerikaanse politiek beschouwen vanuit Haags perspectief.
Verbijstering, ongeloof en afschuw vochten bij de PvdA in de nacht van 15 mei 2002 om voorrang. De trotse middenpartij was weggevaagd van 45 naar 23 zetels. De Lijst Pim Fortuyn kwam uit het niets op 26 zetels. Het CDA kreeg bij de afgelopen Kamerverkiezingen eenzelfde dreun van 41 naar 21 zetels. Winnaar: de PVV van 9 naar 24 zetels.
Erosie van het politieke midden heet dit verschijnsel. In 1998 hadden CDA, PvdA en VVD nog 112 zetels samen, nu nog maar 82. In de huidige peilingen zelfs nog veel minder. Op de flanken van de politiek schitteren de PVV en de SP. Rond de opkomst van Fortuyn sprak men van een veenbrand. Inmiddels weten we dat die brand geen eenmalig verschijnsel was. Het politieke landschap is domweg veranderd.
Het antwoord is: Ja! Werp eens een blik op de boektitels op de politics & current events afdeling van Barnes & Nobels. Zie daar het oeuvre van Glenn Beck en alle auteurs die weer op hem reageren. Of luister eens naar een radioshow van de zeer populaire Rush Limbaugh. Vergeleken daarmee zijn alle Nederlandse politici maar gematigde softies. Samenvattend: in de VS voel je ook het politieke ongenoegen, de onvrede met het establishment en de behoefte aan radicale ‘nieuwe politiek’. Ze zijn er klaar voor.
De Tea-party beweging (heeft niks met Job Cohen te maken) vertegenwoordigt de onvrede van conservatief Amerika. De Occupy-beweging de onvrede van progressief Amerika. Beide grassroot-bewegingen zijn –inderdaad- geen politieke partijen maar kunnen wel ieder hun onafhankelijke kandidaat baren. En als die twee kandidaten nou eens goed kijken naar Geert en Emile. Dan kan het nog een vreemde race worden. Natuurlijk is het Amerikaanse kiesstelsel geheel anders dan het Nederlandse. En ja, het moet wel heel vreemd lopen, wil Obama of zijn Republikeinse uitdager niet gekozen worden. Maar zeg nooit nooit. Daar weten de Nederlandse middenpartijen, opiniepeilers en politieke duiders inmiddels alles van.
Wat dacht je van het volgende scenario? Een race met vier kandidaten. De onafhankelijke linker en rechtervleugelspelers weten zelfs sommige Staten te winnen. Met als resultaat, geen resultaat. Geen enkele kandidaat behaalt de meerderheid van de kiesmannen. Wat dan? Nou, in zulke gevallen kiest het Huis van Afgevaardigden de President. De Republikeinen hebben daar nu de meerderheid. Dus als zij de ‘traditionele’ Republikeinen en de ‘Tea-Party’-republikeinen op één lijn weten te krijgen bepalen zij wie de nieuwe bewoner van het Witte Huis wordt.
En de politiek commentatoren zullen concluderen dat het electoraat op drift is, het politieke midden erodeert en de vleugels groeien. En als ze slim zijn – en dat zijn Geert en Emile- lopen zij binnen in het Amerikaanse lezingen circuit.
Het is maar een scenario…… <<
