Gisteren sprak Barack Obama zijn derde State of the Union uit. In september voorspelden we al dat de Obama zijn approval ratings op wilde krikken door te hameren op het feit dat het Congres het nergens over eens kan worden. Hij deed dit toen hij zijn American Jobs Act bij het Congres voorlegde, gisteren deed hij het weer.
State of the Union
Obama gebruikte zijn State of the Union om het verschil tussen hem en de Republikeinse kandidaten duidelijk te maken. Vooral Romney moest het ontgelden. Zo had hij het over het aanpassen van het Amerikaanse belastingstelsel, waardoor iedereen zijn deel betaalt.
We need to change our tax code so that people like me, and an awful lot of members of Congress, pay our fair share of taxes. Tax reform should follow the Buffett rule: If you make more than $1 million a year, you should not pay less than 30 percent in taxes.
Obama benadrukte dat Amerikanen geen hekel hebben aan succes. In tegendeel, ze bewonderen het. Maar iedereen moet wel op dezelfde manier behandeld worden. Al ben je een succesvol zakenman, iedereen moet zijn bijdrage leveren.
We don’t begrudge financial success in this country. We admire it. When Americans talk about folks like me paying my fair share of taxes, it’s not because they envy the rich.
Immigratie
Ook op het onderwerp van (illegale) immigratie nam Obama afstand van de Republikeinse kandidaten. Eind vorig jaar kwam Gingrich onder vuur te liggen omdat hij zei dat hij mensen die al jaren in de VS woonden, hun leven daar hadden opgebouwd en belangrijk werk doen niet zou deporteren. Daarvoor nog was het Perry die in de problemen kwam omdat hij als gouverneur van Texas kinderen van illegale immigranten in state tuition had laten betalen op het moment dat zij ook in Texas de middelbare school hadden afgerond. Obama nam afstand van de harde, Republikeinse lijn.
The opponents of action are out of excuses. We should be working on comprehensive immigration reform right now. But if election-year politics keeps Congress from acting on a comprehensive plan, let’s at least agree to stop expelling responsible young people who want to staff our labs, start new businesses and defend this country.
Congres
Ook het Congres kreeg een veeg uit de pan. Barack Obama legt al langer de schuld voor het gebrek aan belangrijke beslissingen bij het Congres neer. Ook deze gelegenheid greep hij daarvoor aan.
As long as I’m president, I will work with anyone in this chamber to build on this momentum. But I intend to fight obstruction with action, and I will oppose any effort to return to the very same policies that brought on this economic crisis in the first place.
Begin deze maand kreeg Obama veel kritiek omdat hij een reces appointment had gedaan. Als het een president niet lukt de goedkeuring van het Congres te krijgen om iemand op een bepaalde post te benoemen, kan hij ervoor kiezen dit tijdens het reces te doen zonder deze goedkeuring. Deze benoeming blijft staan tot het einde van het politieke jaar. Dit heeft hij begin januari gedaan met Richard Cordray als hoofd van het nieuw opgerichtte Consumer Financial Protection Bureau. Het probleem was alleen dat het Congres om de paar dagen wel in sessie was, en deze goedkeuring gewoon gevraagd had moeten worden. Met deze zinsnede zegt Obama tegen het Congres echter: als jullie mij blijven tegenwerken, blijf ik dingen als reces appointments gewoon doen.
Solyndra
In deze State of the Union probeerde Obama ook het vlekje Solyndra weg te poetsen. Solyndra was een zonnecellenfabrikant die, ondanks miljardensteun van de Amerikaanse regering, failliet ging. Wat nog erger was, was dat binnen het Witte Huis mensen de president een jaar voor het faillisement hadden gewaarschuwd met de precieze datum waarop het bedrijf kopje onder zou gaan. Hier werd niet naar geluisterd, waardoor er nog meer geld in het bedrijf gepompt werd en het prestigeproject van de Obama-regering ten onder ging. Om te vernieuwen moet je volgens Obama risico’s nemen. Soms gaat dat gepaard met verlies.
Some technologies don’t pan out, some companies fail. But I will not walk away from the promise of clean energy.
Verkiezingen
Obama koos ervoor om van de laatste State of the Union van zijn termijn een campagnespeech te maken. De verschillen tussen hem en de Republikeinse kandidaten werden – zonder ze bij naam te noemen – haarfijn duidelijk gemaakt. Ook het gat tussen de Republikeinen en Democraten kan niemand die de speech gezien heeft meer missen. De president verwacht dit jaar op alle fronten tegengewerkt te worden vanuit het Congres, maar kiest vol voor de aanval. Het moge duidelijk zijn: Obama is in campagnemodus. <<
Een kwart van geld dat in het land wordt uitgegeven, is thans afkomstig van de federale overheid. Een derde van dat dat bedrag moet eerst worden geleend. De President probeert nu de indruk te wekken dat de problemen kunnen worden opgelost door de rijken meer te belasten. In normale tijden betaalt de rijkste 10% al ongeveer 70% van de belastinginkomsten, terwijl 47% van de Amerikanen thans helemaal geen inkomstenbelasting aan de federale overheid betaalt. De federale overheid heeft geen belasting- of inkomstenprobleem, maar een uitgavenprobleem. Daar zijn vele Democratische leden van het Congres het kennelijk ook mee eens, want President Obama heeft sinds zijn aantreden, ook toen de Democraten nog de meerderheid hadden, nog geen begroting door het Congres goedgekeurd kunnen krijgen. Het ligt dus allemaal aan een onwillig Congres dat die prachtige plannen van de president niet kunnen worden uitgevoerd. Een van die plannen heeft het Congres helaas wel goedgekeurd. Dat was de verlaging van de payroll raxes van 6.2% naar 4.2%, waardoor het systeem van sociale zekerheid, dat toch al in de problemen was, nu bankroet dreigt te raken.
Ik denk dat dit verhaal bij een deel van de kiezers wel zal aanslaan. Zij hoeven immers zelf geen offers te brengen, en kunnen alle verantwoordelijkheid leggen bij de onwillige rijken die geen zin hebben meer belasting te betalen. Voor die Buffett Rule, waarbij Romney voortaan 35% belasting over zijn vermogensgroei zou moeten betalen, is niet meer dan een handjevol Democratische voorstanders in het Congres te vinden. De Democraten in het Congres weten heel goed dat bij een dergelijk tarief nog maar weinig in de economie zal worden geinvesteerd, veel kapitaal naar het buitenland zal gaan, en de aandelenbeurs enorme verliezen zal lijden.