Waarom hebben de democraat Martin O’Malley en de Republikein Jeb Bush zich nog niet gemeld als kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap 2016? Wachten ze op gunstiger polls, op de eerste gaffes van hun tegenstanders of twijfelen ze nog echt over deelname in deze race? Nee, nee en nogmaals nee. De belangrijkste reden om te wachten met hun kandidatuur: geld.
2016 is de campagne van de on-kandidaat. En dat heeft een economisch-strategische reden. Du moment dat een van de kandidaten de magische woorden “ik ben kandidaat” uitspreekt, valt hij onder een ander belastingregime. En dat betekent dat hij gebonden is aan bijvoorbeeld een maximum bedrag aan giften en, belangrijker, geen formele bemoeienis met de zogenaamde Super PACs – actiegroepen die veel geld ophalen en uitgeven aan campagnemateriaal zoals filmpjes, zendtijd en vlaggetjes.
Jeb Bush en Martin O’Malley hebben daar helemaal geen behoefte aan. Beide zijn druk bezig om geld, veel geld op te halen. Beide geven leiding aan een Super PAC en beide bereiden zich in een wettelijk toegestane belastingluwte voor op hun strijd. Met een goed gevulde oorlogskas waar ze nu al uit putten (zie video’s), zonder kandidaat te zijn, uiteraard, maar als on-kandidaat. En dat is een innovatie, stelt Paul Ryan, onderzoeker van Campaign Legal Center in de Los Angeles Times:
“This is entirely new ground. No candidate or prospective candidate has ever done this before.… The boundaries are getting pushed further and further.”
Martin O’Malley We Are Americans
Jeb Bush Better
