De kern van Romneys campagne: ik ben zakenman en weet hoe je banen moet scheppen. Onderzoek naar Romneys Bain Capital spreekt die claim echter tegen. Of niet? De vraag is nu of Romneys investeringen meer dan gemiddeld faalden.
Romney was niet altijd gouverneur van Massachusetts en gaf ook niet zijn hele professionele carriere leiding aan de Olympische Winterspelen. Voor zijn politieke en cosmopoliete werkzaamheden verdiende hij geld voor een investeringsmaatschappij – Bain Capital. Zijn prestaties bij dat bedrijf (hij zat er tussen 1984 en 1999) worden nu door diverse media tegen het licht gehouden. Uit onderzoek blijkt dat de rendementen wel bijzonder hoog waren (soms wel 80 procent van het ingelgde vermogen), maar wel tegen een prijs: banen en verregaande reorganisaties.
Trade is on trial
Een Super PAC (die Gingrich ondersteunt) heeft al een alle records brekende som van ruim 3 miljoen dollar uitgetrokken om in South Carolina ads uit te zenden die de track record van Romneys beleggingen onder de loep nemen. Nou ja, ads: op de site King of Bain is een trailer te zien van een aangekondigde film over Bain. Gingrich heeft zijn fluwelen handschoenen uitgetrokken en ook Huntsman heeft aangegeven werk te maken van Bain. Romney reageerde direct: “As we’ll find out, free enterprise will be on trial. I thought it was going to come from the president, from the Democrats, from the left, but instead it’s coming from Speaker Gingrich and apparently others.”
Benchmark
Kern van de discussie: waar is Romney precies verantwoordelijk voor? Welke faillissementen zijn toe te rekenen aan Bain en welke niet meer? De Wall Street Journal hanteert een grens van acht jaar – de looptijd van Bains investeringen plus een paar jaar dat een bedrijf het zonder Romneys geld moest doen. Probleem: private investeerders steken hun geld juist in wankele (risicovolle) bedrijven, omdat daar de kansen op hoge rendementen nu eenmaal groter zijn. De krant erkent dat trouwens ruiterlijk en de successen van Romney bewijst dat (rendementen van 50 tot 80 procent bleken geen uitzonderingen te zijn). Maar over de successen van Romney willen zijn tegenstanders het natuurlik niet hebben.
Kapitalisme
Als het mis ging, berekende de Wall Street Journal, dan ging het ook goed mis – dat gebeurde in 22 procent van de gevallen en in 8 procent was Bain zelfs haar vermogen kwijt. De rekening daarvoor werd niet betaald door de investeerders in de bedrijven die Bain uitkoos, maar kwam terecht bij medewerkers. Zij vlogen er uit. Romney is daar overigens heel transparant in (geweest): het is de essentie van kapitalisme dat sommige bedrijven het wel en andere het niet halen. Over de keper beschouwd heeft hij het voor zijn investeerders heel goed gedaan. Geen klant van Romney zal hem dat tegenspreken. Degenen die hun baan er door verloren, doen dat wel. Ziedaar de kern van het democratische debat: de openbare weging van ‘feiten’. En als de Republikeinse genomineerden dat niet doen, dan Obama wel. In November. <<
Bain Capital boekte in ongeveer 70% van de gevallen positieve resultaten bij de bedrijven die men opkocht, terwijl het in zo’n 30% van de gevallen mis ging. Het is waar dat mensen hun baan hebben verloren nadat Bain hun slecht renderende bedrijf opkocht. Dergelijke slachtoffers zullen nu waarschijnlijk vele malen per dag huilend hun verhaal doen in de nieuwe televisiecampagne van Gingrich in South Carolina. Nog veel meer mensen hebben echter hun huidige baan aan Bain te danken. Een bedrijf als Staples, dat 100 000 werknemers heeft, zou zonder Bain niet meer hebben bestaan.
Wat is nu precies het probleem? De balans in zondermeer positief. Bain heeft een aantal potentieel goede bedrijven voor de ondergang behoedt door erin te investeren, en zo werkgelegenheid bij die bedrijven veilig te stellen. Bedrijven die het niet goed doen gaan failliet. Dat is jammer voor de betrokkenen, maar zo werkt het nu eenmaal in een vrije, dus kapitalistische, samenleving. Romney is daar niet verantwoordelijk voor. Anders zouden we President Obama ook rechtstreeks verantwoordelijk moeten houden voor de 2 miljoen banen die sinds zijn aantreden zijn verdwenen. Romney kan nog beweren dat zijn activiteiten bij Bain netto werkgelegenheid opleverden. Obama kan dat beslist niet wanneer het gaat om de Amerikaanse economie.
Pingback: Laatste kans om Romney te laten struikelen - ElectiondeskUSA | ElectiondeskUSA
Pingback: Mitt Romney in het verdomhoekje - ElectiondeskUSA | ElectiondeskUSA
Pingback: Obama’s Bain-picking : Electiondesk USA