Super PACs in 5 vragen (en evenzoveel antwoorden)

Sinds er verkiezingen zijn in Amerika, zijn er PACs – political action committees. Georganiseerde groepen mensen die achter een kandidaat of issue gaan staan en de campagne helpen organiseren. De campagne voor de nominatie heeft al een aantal fraaie staaltjes PAC-inmenging laten zien en gisteren, tijdens het zestiende GOP-debat kwam het tussen Santorum en Romney zelfs tot een treffen over zo’n PAC – een Super PAC om precies te zijn. Maar wat is een Super PAC eigenlijk?

1. Wat zijn verschillen tussen ‘gewone’ PACs en Super PACs?

Er zijn twee grote verschillen tussen een PAC en een Super PAC. De eerste is de limiet die individuen mogen doneren. Die is bij een traditionele PAC 5.000 per jaar. Een Super PAC heeft geen limiet. Het tweede verschil is dat een PAC geld mag doneren aan een kandidaat (om activiteiten mee te financieren). Een Super PAC mag dat niet. Dus waar een PAC haar activiteiten kan coördineren met een kandidaat, kan een Super PAC dat (formeel) niet (zoals uitgelegd door Stewart – Super PAC-leider van Making A Better Tomorrow, Tomorrow). Ze hebben geen financiële band met de politicus die zij steunen. Ze mogen van de zijlijn proberen het debat te beïnvloeden. Een uitspraak van het Hooggerechtshof (Citizens United vs. Federal Election Commission) schiep de mogelijkheid van een Super PAC of, officiëler, een independent-expenditure-only-committees (IEOC’s).

2. Zijn er ook overeenkomsten?

Het is een misverstand te denken dat Super PACs donaties geheim mogen houden. Ook zij moeten, net als PACs mensen die meer geven dan 200 dollar bekend maken. Die rapporten zijn voor iedereen in te zien en na te pluizen. Tijdens verkiezingen is dat maandelijks of elk kwartaal (mogen de Super PACs zelf weten), tijdens niet-verkiezingsjaren is dat maandelijks of elk semester (ook dat mogen ze zelf weten).

3. Zijn er super Super Pacs?

Zeker! Restore Our Future (Mitt Romney-adepten) en Winning Our Future (Newt Gingrich-angehauten) zijn beide goed voor 12,1 miljoen dollar aan campagne-ondersteuning tot nu toe. Maar dat zijn dwergen vergeleken met de American Crossraods Super PAC uit 2010 (Republikeins). Die gaf ruim 25 miljoen uit aan haar gezinde kandidaten. Maar waaraan gaven ze dat geld dan? Restore Our Future gaf 7,7, miljoen dollar uit om Gingrich aan te pakken. Winning Our Future bestreed Mitt Romney voor 3,2 miljoen dollar. De invloed van de Super PACs op de campagne is groter dan ooit.

4. Waarom maakt iedereen zich zorgen over Super PACs?

Zorgen is misschien een groot woord, maar de Super PACs hebben belangstelling gewekt door de gigantische bedragen die ze uitgeven. Commentatoren en wetenschappers vermoeden een grote invloed op het politieke klimaat. Met andere woorden: wie geld heeft, wint niet automatisch, maar wel makkelijker de verkiezingen. Daar staat tegenover dat Super PACs voortvloeien uit de vrijheid om politiek te bedrijven – iets dat tot 2010 expliciet was verboden voor bedrijven en vakbonden. Een Super PAC, zeggen voorstanders, is democratie in optima forma. Het verbindt de vrijheid van meningsuiting en organisatie aan het politieke proces zelf.

5. Heeft het nog wel zin om als kandidaat geld binnen te harken?

Ja, met een mits. Super PACs zijn goed voor een gigantisch bedrag, maar de kandidaten doen ‘het’ (binnenhalen van geld) altijd nog beter. De kans bestaat echter dat een aantal Super PACS zich gaan concentreren om een kandidaat te bestrijden. Dan bestaat de kans dat de kandidaat het financieel moet afleggen tegen de Super PAC. Is die kans groot? Ruim 250 Super PACs hebben zich voor 2012 aangemeld bij de FEC. In 2010 deed maar 20 procent van alle aangemelde Super PACs echt mee aan de strijd – toen waren er echter iets meer dan honderd die zich hadden gemeld. Er is dus sprake van een (mogelijke) verdubbeling van het aantal Super PACs. <<