Tollerton is muziekliefhebber en politicoloog. Beide passies combineert hij in bijdragen over de rol van muziek in de campagnes van de kandidaten. In deze eerste aflevering The Roots en Lyin’ Ass Bitch.
The Roots speelt Lyin’ Ass Bitch voor Michelle Bachmann als huisband bij Jimmy Fallon. Michelle Bachmann is op het moment van schrijven van deze column niet zo interessant meer, nu ze zich heeft terug getrokken na de primary in Iowa op 3 januari jl. Dat maakt niet veel uit, omdat we nu alle ruimte hebben om ons te richten op The Roots en op de band die Lyin’ Ass Bitch schreef en opnam, Fishbone.
The Roots zijn actief sinds 1987. Wat ze onderscheidt van andere hiphopacts is dat ze een echte band zijn; dat maakt ze natuurlijk ook geschikt als huisband van een late night show. The Roots, en met name drummer/producer ?uestlove, waren in 2007 zeer vocaal in hun steun voor Obama. Obama is, zo zei ?uestlove in een interview voor Spin Magazine in 2008, de nieuwe De La Soul. Zoals De La Soul critici en publiek, blank en zwart, op de banken kreeg met hun debuut 3 Feet High And Rising (hits: Me, Myself and I en The Magic Number) en daarna alle fans weer verloor met hun moeilijke en ambitieuze tweede album De La Soul is Dead, zo zou het volgens ?uestlove ook Obama vergaan: na de euforie van zijn verkiezing zou de teleurstelling snel volgen.
In een recenter interview met Pitchfork vertelt ?uestlove openhartig over de rel die losbarstte toen het tekstloze nummer dat ze voor Bachmann speelden, op internet herkend werd als Lyin’ Ass Bitch. Ontslagen zijn ze niet, maar ze moeten voortaan wel van tevoren vertellen aan het televisienetwerk wat ze willen spelen. Beste quote uit het interview:
“Blocking 3,500 tea party extremists [on Twitter] in a three day period is no fun, especially when you’re a drummer dangerously close to carpal tunnel.”
Meest geraakt is hij dat ze voor vrouwenhaters worden gehouden, omdat ze Bachmann voor teef met leugenachtige kont uitmaakten, en niet alleen voor leugenaar. Zo gaat dat met slang. Die kritiek past slecht in hun imago van geëngageerde muzikanten, die in hun muziek ageren tegen armoede en discriminatie.
Dat imago vormt ook weer de kern van hun nieuwe elpee, undun. Het is een heuse conceptplaat, die het gewelddadige levensverhaal vertelt van een drugsdealer in Philadelphia. De drugsdealer is gebaseerd op Avon Barksdale, een personage uit de HBO serie The Wire, een grote aanrader voor wie geïnteresseerd is in de sociale en politieke gevolgen van misdaad in de Amerikaanse grote steden. Een thema dat overigens geen noemenswaardige rol lijkt te gaan spelen in de huidige verkiezingen.
De schrijvers van Lyin´Ass Bitch (link: http://www.youtube.com/watch?v=1OuiuolN1r4), Fishbone, speelden een fusie van ska, funk en hardrock die in de jaren tachtig zijn tijd ver vooruit was. Zijzelf hebben daar nooit commerciële succes mee gehad, sommige van hun navolgers wel. Denk aan de Red Hot Chili Peppers, Living Colour, Faith No More, onze eigen Urban Dance Squad en The Roots.
De feestelijke muziek van Fishbone mengt instrumentale hoogstandjes met een sterk gevoel voor humor. En live naar verluidt erg goed en energiek, zoals hier te zien is bij een optreden bij Saturday Night Live in 1991. En voor wie geïnteresseerd is in Fishbone: ze bestaan nog steeds! De kans dat Obama ze zal vragen om hun steun voor zijn herverkiezing, zoals hij die van The Roots heeft gevraagd, lijkt dan weer niet zo groot… <<
Pingback: Er zit muziek in Florida - ElectiondeskUSA | ElectiondeskUSA